รักในรอยทราย

หากคุณยังไม่เคยมีรักแรก หากคุณไม่เคยถูกรัก หากคุณไม่เคยรักใคร...ไม่ควรอ่าน

หนึ่งหญิง สามชาย นาฏกรรมรัญจวน เชือดเฉือนรักแค้นแลกชีวิตหมดหัวใจซึ่งหน้า รักธรรมดาชุ่มชื้นใจใครก็อยากได้ครอบครอง แต่ต้องแลก รอ ทรมาน ไม่ว่าเจ้าหญิง นางฟ้า รึแม่มด ไม่มีใครลืมรักแรกได้หรอก ไม่ใช่โง่ ง่าย รึเจ็บจำ บทเรียนรักไม่มีคู่มือหรือหลักสูตรสำเร็จรูป ยิ่งครุมเครือยิ่งชัดเจน ยิ่งขัดตายิ่งกัดกินใจ และไม่ว่าเจ็บช้ำกรรมซัดแค่ไหน ยังไง...ชีวิตต้องไปต่อ

กลีบกุหลาบ อาจโรยบนเส้นทางชีวิตของบางคน...บางคนก็หนาม

วาด...ผู้หญิงธรรมดาที่ชอบเดินเท้าเปล่าบนผืนทราย พึงใจกับความสุขง่ายๆ รอยเท้าสุดท้ายบนรอยทรายนั้น แม้ไม่บอกทิศทาง แม้คงอยู่รึซ้ำรอยใคร เธอไม่รับรู้ หวังเพียงไม่หวนคืนรอยเดิม การเดินบนทางทรายนั้นมองเหมือนนุ่มเท้าแต่กลับบาดใจ ฝืน เหนื่อย และไม่มั่นคง แต่เส้นทางใดๆไม่อาจบอกจุดหมายถ้าไม่ก้าวต่อไป พร้อมกับทิ้งรอยทรายไว้ ฟ้องปลายทางที่ตรงไหน หมดแรงที่รอยใด หากมองย้อนกลับอาจเห็นร่องรอยของก้าวย่างแปรปรวน รอยที่ค่อยๆจางหายกำลังไล่หลังรอยสุดท้ายที่พยายามหยัดยืน ใช่...ที่ต้องทำคือ ก้าวต่อไป มิเช่นนั้น จะไม่ใช่เพียงแค่รอยเท้าเท่านั้นที่จางหาย

ผู้หญิงธรรมดา...บนเส้นทางธรรมดา จะไปได้ไกลซักแค่ไหน ในเมื่อรอยเท้าของเธอคู่ขนานไปกับความหวัง ความสุข แม้กระทั้งความรัก ไม่ว่าจุดหมายคือทางออกหรือหนีตัวเอง ทั้งที่ไม่มากเลยที่ขอ ไม่น้อยที่ทานทน พยายามประคองลมหายใจรู้เท่าทันฉากชีวิตแสนเย้ายวน ย้อนรำลึกให้เห็นราวภาพนาฏกรรมรัญจวน อดีตไม่ยอมให้ลืม ล่อลวงทิ่มแทงทวงถาม แม้มีทางเลือกไม่ธรรมดาอย่างที่ผู้หญิงจะคิดฝันได้รอให้เธอเติมเต็ม แค่กุมกำรับไว้ในมือ รึเพราะเธอแค่ผู้หญิงธรรมดา ไม่ใช่นางฟ้า ไม่ใช่แม่มด หากใช่ก็คงทั้งสอง...ธรรมดาโลกนี้แลร้ายกับเธอนัก หัวใจกลายเป็นไส้ศึก กายยอมเป็นเฉลย เขี้ยวเล็บกัดลิ้นข่วนเนื้อตัวเอง อะไรก็แลก เพราะที่รุกรานเธอคือ รัก 

รัก...อย่างผู้หญิงธรรมดาทำกัน หลอกตัวเอง โกงหัวใจ แล้วแสร้งลืม ในเมื่อชีวิตเป็นคนละเรื่องกับที่วาดหวังไว้ เริ่มดีมีสีสันแล้วจบสวย แต่กลับ สูงชันดำดิ่งและไร้ปลายทาง ทว่ารันจวนระหว่างทางทรมารนะซิ...เย้ายวน เสียดแทง ตราตรึง

รอยเท้าธรรมดารอยหนึ่ง อาจมีมากกว่าเรื่องเล่า...ในรอยทราย